Over de kunstenaar

Geert De Smet is een hedendaags beeldend kunstenaar die leeft en werkt in Wijgmaal bij Leuven. Na een toneelopleiding als acteur/regisseur volgde hij een opleiding beeldende kunst aan de Academie in Anderlecht.

In zijn werk switcht de kunstenaar tussen twee- en driedimensionale vormen om uiting te geven aan zijn artistieke ideeën. De Smet startte zijn carrière met het maken van grote bronzen beeldhouwwerken, ingetogen figuren zonder aangezicht, maar heeft daarnaast ook altijd getekend en geschilderd. Tekenen is voor hem een dagdagelijkse bezigheid, een noodzaak bijna, getuige hiervan zijn tientallen schetsboeken. Of met zijn project “STOP:WATCH!” uit 2015 was het echt tekenen tegen de klok, “rush creativity”, wat men ook in het verleden zag bij expressionisten zoals Gauguin : tekenen en schilderen tegen de tijd.

Over zijn werk

Als techniek kiest De Smet resoluut voor houtskool op papier. Wat hem fascineert, is de expressie van de scherpe contrasten tussen licht en donker. De spanning van de zwarte houtskool op het witte blad boeit hem. De tekeningen zijn opgebouwd uit uitgepuurde, suggestieve lijnen en zijn daardoor zeer poëtisch en dragen een zekere kwetsbaarheid in zich. Die bewuste keuze voor het vergankelijke en het imperfecte kenmerkt het werk van de kunstenaar.

De tentoongestelde tekeningen zijn een selectie: het portret enerzijds en voorstudies en ideeën anderzijds. Het zijn momentopnames: de personages worden uit hun context gehaald en ook hun naam en identiteit doen niet ter zake. De Smet waagt zich niet aan interpretaties van mensen, maar beoogt slechts afbeeldingen van figuren. Portretten zonder anekdotiek, zonder verhaal worden uit een onbestemd verleden opgerakeld en krijgen in de blik van de toeschouwer een “nieuw leven” ingeblazen. De kijker wordt uitgenodigd om te vertragen, tot stilstand te komen en te reflecteren.

Net als Luc Tuymans en Gerhard Richter laat De Smet zich vaak inspireren door zwart wit foto’s, die hij toevallig vindt op het internet en die hem verwonderen of raken. In zekere zin maakt hij anonieme portretten, niet naar levend model, maar met een universele dimensie.

De tekeningen worden afgewisseld met een selectie beeldhouwwerken van de kunstenaar waartussen je kan ronddwalen en die je schoonheid en rust doet beleven die zo waardevol zijn in deze woelige tijden.

Als Geert spreekt over zijn creatieproces onthoud ik vooral het woord “verstilling” en wat daar uit voortkomt, het onverwachte.

De getoonde werken dwingen de toeschouwer dan ook tot zorgvuldig kijken, tot het observeren en bestuderen van elk werk in zijn eigenheid. Het lijkt of elk werk je toespreekt en je confronteert met zijn of jouw eigen eenzaamheid en fragiliteit.